بابایی بنام قاسم سلیمانی

قطار با تاخیر رسید انگار قسمتی از ریلها شکسته بود محض احتیاط از راه اهن نامه گرفتم برای دادگاه .

توی حرم یه خانم پیری بهم گفت نذر صلوات برای موسی بن جعفر(ع)بکن حاجت روا میشی منم نذر کردم زنگ زدم دادگاه ببینم چی شد منشی دادگاه گفت قاضی گفته یه وقت دیگه بگذارید تا حوا هم باشه 

چقدر زود جواب گرفتم از امام کاظم 

توی راه برگشت پسری تفنگ دستش گرفته بود دم کوپه ایستاده بود ومیگفت من قاسم سلیمانی ام میخوام ازتون دفاع کنم هرکی میرسید بهش شلیک میکرد میگفت اینا امریکایی اسراییلی اند

ازخودم ناراحتم که حواسم نبود بچه ۴ساله رو نذارم چیزی بفهمه اخه وقتی رسیدیم خونه یوهو گریه اش گرفت گفت دلم برای قاسم سلیمانی تنگ شده من شوکه شدم سعی میکردم ازش سوال کنم چی باعث ناراحتیش شده گریه اش بیشتر شد گفت اخه قاسم سلیمانی بابام بود برام اسباب بازی وخوراکی میخرید الان مرده من چیکار کنم 

الهی بمیرم الهی عادم بمیره که بچه من باید این حرفو بزنه 

هی ارومش میکردم هواسشو پرت میکردم چند دقیقه اروم میشد دوباره 

یکبارشو ازش فیلم گرفتم گذاشتم استاتوس عادم اومد دید وکلی چیزم گفت که اینارو تو یادش دادی وبعد که بچه روازت گرفتم بهت حالی میکنم وتو شعور نداری و...

اینم از پدر بچه من 

به نماز ایستادم گریه ام گرفت از خدا خواستم بچه امو خودش تربیت کنه خودش مواظب بچه ام باشه این همون بچه ای بود که نذر امام حسینش کردم دلم نمیخواد عقده ای بار بیاد کی میدونه تو دل من چی میگذره